بدفهمی های اقتصاد(قسمت دوم )

بدفهمی های اقتصاد مسابقه ای که وقت استراحت در آن پیش بینی نشده است

روزنامه خزر- پنجشنبه 27 تیر1381

ایرانی با هوش اما کم کوش است.ژاپنی ملتی است کم هوش اما پرکوش.کارکردن در ژاپن عبادت است. در ایران کارنکردن مهارت.

سالها پیش این دو مطلب به ظاهر شعارگونه با خطی زیبا نوشته و در اتاق محل کارم نصب بود. این مسئله باعث شده بود تا اتاق محل کارم به محل بحث موافقین و مخالفین این دو مطلب تبدیل شود ضمن اینکه خودم هم از این گونه بحث ها هم استقبال کرده و هم استفاده  می کردم. امروز که بیش از یک دهه از آن ایام می گذرد وقتی یکبار دیگر این  دو مطلب را در ذهنم مرور می کنم واقعاً می بینم این دو موضوع در میان جامعه ما و حتی نزد برخی از ایرانیان شاغل در خارج از کشور مصداق واقعی یافته است .متأسفم که بگویم ما ایرانیها بیشتر در “حال ” زندگی می کنیم و اصولاً روزگار را بی اعتبار می دانیم و چندان به آینده بها نمی دهیم .بدیهی است چنین روحیه و تفکری با برنامه ریزی برای آینده چندان سازگار نیست.

الوین تافلر نویسنده معروف و مشهور در کتاب “جابجایی در قدرت” برای نشان دادن کار و فعالیت ژاپنی ها در دوران نوسازی از واژه “سخت کوشی وحشتناک “استفاده می کند .اما در ایران (بقول نویسنده)،وقتی یک ژاپنی به زندگی ما ایرانیان نگاه می کند و به ادارات ما سر   می زند و می بیند که کارکنان ایرانی در یک دست استکان چای و در دست دیگر پرونده ای قطور چنان آرام و آهسته پرونده ها را ورق می زنند که گویی این حرکات را بروی اسلوموشن قرار داده اند.

وقتی برخی از ما به کارخانه ای در ژاپن می رود که کارگران آن روزانه بیش از 10 ساعت کار مفید انجام می دهند به خود می گوید :”اصلاً دنیا ارزش این همه حرص زدن را ندارد، دم غنیمت است.”

روزنامه همشهری(24 اردیبهشت81) در وضعیت مهاجران ایرانی در کانادا می نویسد:”مهمترین چالش مهاجران ایرانی در کانادا چالش “فرهنگ کار”است.ایرانی ها که عمدتاً در ایران به کار کمتر و استراحت بیشتر در محل کار عادت کرده اند، عموماً نمی توانند قبول کنند که در طول هشت ساعت زمان کار می توان مثلاً 5/7 ساعت مفید کار کرد . این مسئله نزد برخی ایرانی ها آنچنان بغرنج جلوه می کند که با تعابیری چون “ما استعمار می شویم” از آن یاد می کنند ،این در حالی است که دیگر ساکنان کانادا –و اصولاً کشورهای پیشرفته-با همین استاندارد بالا کار می کنند.

امروزه در اروپا و آمریکا کارکردن به شیوه ژاپنی مرسوم شده است. بر طبق محاسبات سازمانهای بین المللی در حالی که این رقم در ایران به کمتر از 10 ساعت در هفته می رسد. چنانچه رقم شاغلین در کشورهای مذکور را 12 میلیون نفر فرض نمائیم بنابراین کره جنوبی سالیانه2/31 میلیارد ساعت –دقت نمائید … میلیارد ساعت ،آمریکا 5/17 میلیارد ساعت بیشتر از ایران کار می کنند. لذا طبیعی است که وضعیت اقتصادی و رفاهی مردم این کشورها بهتر از ایرانیان باشد. این حق طبیعی هر انسانی است وقتی که کار و تلاش بیشتری می کند بیشتر سهم از مواهب زندگانی بهره ببرد.